Ik hou ervan om cappuccino te drinken, ze moet heet en zoet zijn. Veel melkschuim met zwarte punten van de cacao. De kleur zowel de grote van deze vlekken veranderen met de tijd dat de koffie staat en afkoelt
De liefde is als het drinken van een kopje cappuccino. Als ze heet en zoet is, streelt ze je ziel. Wanneer je haar te lang laat staan dan wordt ze koud, smaakt schraal en op den duur verdroogt het langs de randen.
Ik drink mijn cappuccino graag op zaterdag ochtend in een café hier in de stad, het is een café wat vast zit aan het theater. Aan de voorkant bevinden zich grote glazen ramen en daarvoor gemakkelijke stoelen. Hier zit je op de eerste rij. Welke tafel er vrij is maakt me niet zo veel uit maar als hij niet daar voor het venster staat dan hoeft het van mij eigenlijk niet. Het is een warme zaterdag ochtend, ik trek mijn jasje uit en ga zitten, maak het me makkelijk en steek een sigaret op. Een jonge rouw komt naar me toe en vraagt me wat ik drinken wil. Ik bestel een cappuccino.
Aan de tafel naast me zit een man en een vrouw, middelbare leeftijd. Het gezicht van de man heeft een hoogrode kleur, de uitdrukking in het gezicht van de vrouw is er een van vertwijfeling. Ze kijken alle twee op dit moment een andere kant op. Als ik beter naar haar kijk, zie ik dat er tranen over haar gezicht rollen. Op de tafel liggen nonchalant bij elkaar geveegd foto’s. Als ik onopvallend mijn best doe kan ik zien dat het mooie foto’s zijn, scherp in zwart wit. Als ik het goed zie herken ik de vrouw in een diepe hartstochtelijke kus, alleen is de man een andere. Ja, denk ik, ik zou er ook rood van worden, was ik die man. Jaren niet meer zo een hartstocht met mijn vrouw beleefd. Mijn vrouw blijkbaar wel, maar met een andere man. Plotseling kijkt hij haar aan en verheft zijn stem. Hij zegt een vraag, hoe kan je me dit aan doen. De vrouw slikt en zegt met bijna niet hoorbare stem dat hij niet elke keer hetzelfde moet vragen. Hij moet ophouden, met elke dit te zeggen het gebeurde. Zegt zei bijna onhoorbaar. Of ik bedenkt dat zei dat zegt want ze is werkelijk bijna niet verstaanbaar. Ze biedt hem nauwelijks tegen weer en de man kijkt als reactie op zijn eigen verbazing, dezelfde reactie van zijn vrouw horend, als hij die ochtend al vaker gehoord heeft, denk ik, de andere kant op.
Aan de andere tafel naast me zit een doofstomme vrouw met blonde haren, die in het begin van de haren donker zijn. De vrouw had een zinnelijke uitstraling en ik geniet er van haar aan te kijken. Ze kijkt een moment naar mij, het is een spanningsvolle blik, dan slaat ze haar benen over elkaar met een swing die moet denken aan de tijd dat ik aikido praktiseerde. Je moest als je viel leren af te slaan op de grond, je ving de klap op met je hand en met je been, daarvoor had je swing nodig. Deze vrouw demonstreerde dat op dit moment. Zo een elegante beweging, die je ook terugzag bij sommige aikido meester, wanneer ze vielen. Bij een vrije val zoals dat geoefend wordt bij de aikido.
De kelnerin brengt mij de bestelde cappuccino, daardoor dat ze naar voren buigt om mijn koffie op tafel te zetten kan ik voor een kort moment een gestolen blik werpen op haar borsten. Dit geeft mij een warm gevoel dat kort doordringt tot in mijn liezen. Het is de bevrediging van een moment.
Ik sla de krant open de krant begint met een bericht over de liefde. Het gaat over een man die zijn kinderen en vrouw vermoord heeft. Aansluitend heeft hij zichzelf opgehangen. Het brutale verloop en einde van een onmacht.
Achter me praten er twee mensen. Een mannelijke stem zegt “liefde is dat wat een man als hij ernaar gaat zoeken”. Een vrouwelijke stem lacht er om en zegt dat is een te goedkoop populistisch antwoord op mijn vraag.
Ondertussen heb ik mijn cappuccino op. Als de kelnerin voor bij loopt vraag ik haar mij een nieuwe te brengen. Ik kijk naar het overgebleven stompie van wat eens mijn sigaret was. Het leven ensceneert altijd weer momenten waarin het je een gevoel geeft een antwoord te hebben gevonden op de vraag. Daarna als je dan het antwoord leeft, gooi je het weg met pijn en bedroevends. Welk gepaard gaat met een mislukking. Zulke momenten zijn verkeerde interpretaties van gevoel, werkelijkheid en de euforie van een mooie gedachte. Net zo logisch als dat ik mijn vinger verbrand als ik nu niet mijn sigaret uit druk.
De vrouwelijke stem achter mij zegt; de liefde is de enige reden waarom we hier zijn. Het enige doel wat de liefde heeft is een mooi kader te maken aan het met elkaar naar bed gaan. De reden, zei ze monter, het dient de voorzetting en daarmee de instandhouding van ons ras. Hier draait alles om. Alles wat de mens verder nog produceert, vindt zijn oorsprong in de veiligheid voor de kinderen en de mogelijkheid zoveel mogelijk zaadjes te laten ontspringen in de juiste baarmoeder. Je wordt kieskeuriger naarmate je ouder wordt.
Bij het echtpaar voor me is het stil geworden, een stilte die je ondanks de herrie om je heen jezelf in staat stelt de ander te horen ademen. De man is niet meer zo rood in zijn gezicht. Het is het verdwijnen van de bevestiging van zijn liefde, die zij mist. Denk ik als ik erna kijk. Volgens mij denkt hij “ik kan zonder die vrouw niet leven maar met haar ga ik dood”. Terwijl ik van mijn cappuccino geniet ga ik over naar het luisteren naar de woorden die bij de muziek horen, die uit de in gebouwde luidsprekers komen. Ze zeggen de tekst van een oud lied: Love is all you need, it makes the world go round. Dat weet iedereen, denk ik maar het begrijpen ervan is zo individueel verschillend, dat het niet altijd duidelijk is.
Het is een tekst van Bob Dylan als je de liefde tegenkomt, vertaal ik in het snel Nederlands, in de vorm van een persoon, dan neem hem/haar in je hart want een ding weet je zeker als je het weg doet, zal je het erg missen. Is die man nou zo dom, of waren ze dertig jaar geleden nog niet zover met de collectieve ontwikkeling? Geen idee denk ik en verbrand mijn vinger aan een sigaret die een voorbijganger in de asbak heeft gegooid terwijl ik de mijne probeer uit te drukken. Zoveel over de solidariteit van rokers in deze tijd. Solidariteit ook een vorm van liefde.
Beelden gaan door mijn hoofd, ik rij in een auto op de snelweg, achter me rijdt een vrouw, ik zie alleen haar silhouet de lichten van haar koplamp priemen in mijn spiegel. Ik kan het niet nalaten om er telkens weer naar te kijken, haar te voelen, kilometer na kilometer. Dan geeft ze kort een licht signaal ze buigt af het moment is voorbij.
De man aan het tafeltje naast mij is bleek geworden. Misschien had hij het zich wel voorgesteld hoe het zou zijn om zonder haar in zijn huis te lopen, rondjes zoekend naar haar en wetend dat ze er niet meer is. Te verdrinken in zijn pijn. De melancholie te voelen van hoe het was een treurspel met als partner afscheid. Dat alles in een wirwar van gevoelens. Verliefdheid is de werking van een onbekende op jou wensvoorstellingen, hij haalt opnieuw lucht om dan tegen haar te vervolgen “zolang je, je niet kan voorstellen hoe het is om dagelijks met hem te leven, hoe het is zijn alledaagse dingen te zien, te horen hoe hij morrend over zijn hoofd krapt een bestaand ochtendritueel volgt, waar hij niet van af te brengen is dan blijf je verliefd zonder realiteit.
Mijn gedachte is bij het alleen zijn, ik heb tijd voor mezelf nodig, zegt de vrouw. Als je die tijd hebt rook je alleen maar doet niets of zit achter de computer.
Nietsdoen denk ik een geestelijke wandeling door de fenomenen die het niets doen aan gedachten gevoelens bij zich heeft.
De voordeur gaat open, een goed gestijlde jongeman betreedt de ruimte, hij kijkt om zich heen en weet dan waar hij heen wil, hij gaat zitten aan het tafeltje bij de vrouw die zo sierlijk haar benen over elkaar heen doet. Hij neemt een ballpoint uit zijn jas zak, schrijft wat op de krant die voor haar ligt. Zij kijkt hem verbaasd aan en schudt met zijn hoofd van nee. Dan kijkt hij op naar de man die nog steeds hetzelfde aan zijn geliefde vraagt. Dan schrijft hij weer een zin, zij kijkt en lacht. Misschien wil hij wel weten hoe het is om met haar te zijn? Vraag ik me af.
Ik kijk naar mijn cappuccino het laatste slokje ziet er koud en aan de kant gekleefd uit ondanks dat drink ik het op. Het maakt ook geen barst uit wie interesseert het zich eigenlijk. Ik sta op en betaal en verlaat het café.
Marcel de Wit
