Grappig hoe geluk soms danst,
in kleine momenten, onverwacht,
een blik, een zucht, een zachte lach—
ze bewegen mij, alleen voor jou.
Elke ochtend, als ik ontwaak,
droom ik je naast me,
warm en stil,
alsof mijn wereld even pauze neemt
om ons samen te laten zijn.
Ik denk: dit is echt,
dit kan ik beleven,
jouw geur nog dagen in mijn huid,
een herinnering die blijft hangen
als een zoete echo van jou.
Mijn gedachten zijn van jou,
ik hou van ze,
zoals ik van jou hou—
intens, stil, zonder einde.
Ik droom weer,
jou naast me te zien liggen,
en ik weet:
dit wil ik nooit vergeten,
dit wil ik altijd willen,
en kunnen.
Marcel de Wit
