Noorwegen

De Stilte van de Hurtigruten
De zon hing laag boven de horizon, als een gouden penseelstreek over het ijzige water. Aan boord van de Hurtigruten gleed het schip geruisloos langs de ruige Noorse kust. Bergen rezen op uit de zee als oude wachters, hun toppen wit van eeuwige sneeuw. In de verte dansten de kleuren van het noorderlicht als een fluistering van magie.
Op het dek stond een reiziger stil, ademloos. Geen woorden konden de stilte vangen die tussen de fjorden hing. Alleen het zachte klotsen van het water tegen de romp en het gekrijs van een meeuw braken de rust. Elk dorpje dat voorbij kwam, leek een schilderij: rode huisjes, houten steigers, en mensen die zwaaiden alsof ze de wereld begroetten.
De Hurtigruten was geen gewone reis. Het was een ontmoeting met de natuur, met eenvoud, met tijd die even stil leek te staan. Hier, tussen hemel en zee, voelde alles puur. De kou beet in de wangen, maar het hart werd warm van verwondering